Stop 4: Geotermisch Rotorua – Te Whakarewarewarangaoteopetauaawāhiao
Na wat overlast van hangjongeren, maar verder een prima nachtrust werden we ’s ochtends wakker aan het meer. Het lokale rallyfestival was aan het opbouwen, dus we wilden op tijd richting “de geisers” gaan. Nadat we snel een broodje aan het meer hadden gegeten, zijn we terug naar Te Puia gereden, of eigenlijk het gebied Te Whakarewarewarangaoteopetauaawāhiao. In dit gebied zijn er veel warmtebronnen, modderbaden (vanaf 94 graden, dus baden is afgeraden) en geisers. Eenmaal binnen in het gebied kozen we voor de gratis rondleiding van gids Partu. Een gedreven Maori die ons veel over het gebied kon vertellen. We zagen dat de hoofdgeisers nog in rust waren (ze spuiten slechts één of twee keer per uur uit), dus werden we eerst meegenomen naar de school op het terrein. Deze school, die enkel lesgeeft aan leerlingen die op zijn minst gerelateerd zijn aan de Maori, geeft les in de Maori cultuur en verhalen, maar ook in ambachtelijk houtsnijwerk en weven. Vervolgens liepen we opnieuw richting de geisers die op dit moment op volle kracht aan het spuiten waren, wat een natuurgeweld! Nadat we ruime tijd hadden genomen liepen we nog richting een van de twee kiwi’s in het gebied. Eenmaal in de verduisterde ruimte (kiwi’s zijn nachtdieren) was hij al snel te zien. Helaas geen foto’s, want dat was niet toegestaan.
Nadat we zelf nog een rondje hebben gelopen zijn we richting lake Taupo gereden, een mooi meer vol met activiteiten, maar helaas we hadden een boot te halen (twee dagen later), dus bleef het bij een korte fotostop. Daarna zijn we doorgereden naar een camping nabij Hastings voor de nachtrust.
Stop 5: Cape kidnappers & Wellington.
Toen kapitein James Cook aan zijn ontdekkingstocht langs New Zealand bezig was legde hij zijn boot voor anker aan het oosten van het noorder eiland. Toen de Maori hier zijn Tahitiaanse tolk probeerden te ontvoeren noemde hij deze plek Cape Kidnappers. Wij zijn hier, omdat we toch in de buurt waren, langsgereden. Helaas was er niets meer van de historie te zien, behalve een bordje. Wel leeft hier in de buurt een van de grootste kolonies Jan van Genten. Omwille van de tijd hebben wij ook deze helaas niet kunnen bekijken. Op naar de volgende halte: Wellington. Na wederom mooie wegen (want onderweg is er ook genoeg te genieten) kwamen we via een ontspannen lunchstop aan in de hoofdstad.
Wellington is een stad zoals je die er ook in Europa vind: Veel mensen, drukke wegen, hoge gebouwen. Leuk om hier rond te lopen en de haven te bezoeken. Daarom hebben we de camper bovenaan de kabeltrein naar het centrum geparkeerd en diezelfde trein naar beneden genomen. Wat opvalt, is dat de stad, zoals eigenlijk heel New Zealand schoon en opgeruimd is. Nergens zul je afval zien rondslingeren. De Kiwi’s zijn trots op hun land. Na een paar uur rondgekeken te hebben was het tijd om de tot nu toe mooiste wildcampeerplek op te zoeken. Via de bergweggetjes – die eigenlijk niet voor campers gemaakt zijn – zijn we naar deze plek toegereden. Aan het strand, vol in de wind. We hebben eten gemaakt en zijn snel gaan slapen, want om 8u ’s morgens moesten we ingecheckt zijn op de Ferry, om te vertrekken naar het Zuidereiland.
Stop 6: De ferry en Picton
Eenmaal vertrokken uit Wellington zie je dat de ferry ook een stop waard is. Schitterende omgevingen, dolfijnen die rondzwemmen en twee en een half uur later een mooie binnenkomst in Picton via een Fjord (zoals de Scandinaviërs het zouden noemen). Picton is in tegenstelling tot Wellington een klein knus kustdorpje zoals je het zou verwachten. Hier hebben we lekker van de zon, zee en een lekkere lunch genoten en zijn vervolgens doorgereden naar het Abel Tasman national park, meer precies het dorpje Motueka, wat er vlakbij ligt.
Stop 7: Abel Tasman national park
In Motueka besloten we om voor het eerst de camper een dag op zijn plek te laten staan. Te voet naar de supermarkt en een dag entertaint worden in het nationale park. Hiervoor kozen we voor een combinatie van een 2,5 uur durende wandeltocht en een kajaktocht, afgewisseld met twee keer een watertaxi a.k.a. speedboot. Een heerlijke dag volgde. We begonnen de dag met een ritje speedboot, gevolgd door een wandeltocht langs de coastwalkway van het park. Dat wil zeggen: je volgt de kust, maar je ziet vooral bossen, watervallen, vogels en af en toe een blik op de oceaan. Erg mooi! Na de wandeltocht konden we een uurtje uitrusten op het strand voordat we opgehaald werden door de taxi. Hierna volgde een schitterende kajaktocht over de zee langs eilanden met zeehonden, verschillende vissen en vlak voor het einde zwom er nog een pijlstaartrog van een meter diameter onder ons door. Na wat roder gekleurd weer terug op de camping zijn gekomen doken we nog even snel het zwembad in en genoten we van een bordje pasta. Nu ik dit schrijf vallen inmiddels de eerste regendruppels van de vakantie, lekker verfrissend na een warme dag.
Ps. De foto’s bij dit stukje zijn snel uitgezocht en niet perse de beste uit de serie. Zodra we weer in Nederland zijn zal ik de juiste foto’s bij het artikel plaatsen.