Stop 22: Christchurch
Een stad met een mooi historisch centrum, leuk om doorheen te lopen en met een leuke, vriendelijke bevolking. Tot de nacht van 3 op 4 september 2010. Die nacht was er op ca. 40 kilometer van Christchurch een aardbeving met een kracht tussen de 7,1 en 7,4 op de schaal van richter op 10 km diepte. Sinds 1931 is er niet zo’n krachtige aardbeving meer geweest in New Zealand. De 20 tot dan toen bekende breuklijnen rondom de stad bleken er meer dan 100 en vele gebouwen moesten hersteld worden. Gelukkig vielen er geen doden.
In de middag van 22 februari 2011 was er opnieuw een aardbeving in de omgeving christchurch. Deze had slechts een kracht van 6,3 op de schaal van richter, naar het epicentrum lag slechts op 5 km diepte en veel dichter bij het centrum. De aarde heeft toen 40 seconden staan beven. Als gevolg hiervan zijn (delen van) bijna alle historische gebouwen in het centrum ingestort en zijn vele recentere kantoorgebouwen levensgevaarlijk geworden. Snel na de aardbeving kwam de hulp vanuit de hele wereld op gang. Er vielen die dag 180 doden en vele duizenden gewonden.
Terug naar 2017. José en ik pakken de bus naar het centrum van christchurch (want er was geen eenvoudige parkeerplek in het centrum voorhanden) en rijden één grote bouwput in. Nadat we hadden genoten van een koffie in de openlucht Re:Start mall, die volledig bestaat uit zeecontainers, was onze eerste stop het Quake City museum in Christchurch. Dit museum laat op zeer indrukwekkende wijze het verhaal en de omvang van de aardbevingen zien. Verwrongen stukken staal, complete glas-in-loodramen, stukken waterleiding, kerkklokken en vele video’s laten het verhaal zien van een stad die in pak ‘m beet twee keer 40 seconden (afgezien van de naschokken) compleet is veranderd. Na het museum te hebben verlaten liepen we een ronde door het centrum. Hier is goed de omvang van de schade te zien. Je kunt bijna geen foto maken zonder een hijskraan of asfalteringsmachine op de gevoelige plaat te krijgen. Wat opvalt is dat de gemeenschap in christchurch wel alles op alles zet om het centrum weer alle bloei te geven die het ooit had. Dit keer met meer groen, kleur en ruimte voor alle bewoners. Tussen de vele percelen die tijdelijk als parkeerplaats zijn ingericht staan gloednieuwe aardbevingsbestendig gebouwen. De plannen zijn groots en tegen 2020 moet de stad weer in volle bloei zijn. Enkele gebouwen, zoals de Christchurch cathedral staan nog half verwoest, het lot is namelijk nog niet duidelijk. Wat wel duidelijk is, is dat een aardbeving ontzettend veel kan aanrichten.
Na een paar kilometer in het centrum te hebben rondgelopen, steunden we de lokale ondernemers door een pizza naar binnen te smikkelen en liepen we de 7 km lange weg terug naar de camping. De volgende dag zouden we nog op familiebezoek gaan en de dag daarna was het tijd om de spullen te pakken en naar huis te vliegen.
De terugreis
’s morgens werden we wakker in de stromende regen (natuurlijk wel met een dak boven het hoofd) en begonnen we, na de check-out naar 12u te hebben verschoven, met het grote opruimen. Alle bagage, met souvenirs moest terug in de twee koffers en dat was een groter karwei dan je zou moeten willen. Eenmaal de camper afgeleverd (alles was uiteraard keurig netjes en de borg werd volledig terugbetaald) reden we met de shuttle naar het vliegveld. Aangezien we veel te vroeg waren probeerden we onze vlucht om te boeken, maar dat was helaas niet mogelijk. Onze bagage was veel te zwaar, dus het overige gewicht moest terug de handbagage in. (Want we mochten slechts 23 kg meenemen, in tegenstelling tot 30 kg op de heenweg en bijbetalen was niet mogelijk) .
Na de check-in en met een grove berg handbagage liepen we naar een tafeltje om daar de komende 6 uur af te wachten terwijl we buiten keken naar de regen die buiten kletterde op de ramen. Twee uur voor de vlucht richting Auckland kwam de melding dat de vlucht gecanceld was. Gelukkig konden we met een vertraagde vlucht alsnog richting Auckland. De laatste nacht in New Zealand brak aan. De volgende ochtend genoten we van het wat beter geworden weer en ruim 30 uur later landden we op Schiphol en was de vakantie voorbij…